เล่ห์รักไฟพิศวาส (ปูริดา)

https://my.dek-d.com/nookkajan/writer/view.php?id=562286

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องเดียวกันนะคะ แต่เผอิญปูริดาเข้าไอดีเก่าไม่ได้ เลยต้องมาเปิดใหม่ และตอนนี้ก็หมดสัญญากับสนพ.เก่าแล้ว นำมารี

อัพให้อ่านใหม่ด้วยค่ะ

เพราะเชื่อในรัก เชื่อในคำมั่นสัญญาที่เขาให้ไว้ เธอจึงรอคอยเขากลับมาเสมอ แต่เมื่อเขากลับมา จากคนที่เคยรักกลับกลายเป็นคนไม่รู้จัก มิหนำซ้ำยังจะทำร้ายจิตใจของเธอเสียจนแหลกละเอียด เพราะมอบรักให้กับพี่สาวต่างมารดา

เมษายังคงเชื่อมั่นในรักที่มีแก่กัน เธอจึงพยายามทำทุกอย่างให้เบนนิโต้กลับมารักเช่นเดิม หากยิ่งทำดูเหมือนเธอกลับเป็นผู้หญิงไม่ดี ผู้หญิงร้ายในสายตาของเบนนิโต้ไป

ฟางเส้นสุดท้ายขาดลงเมื่อเธอเผลอเล่นงานพี่สาวต่างมารดาหนักมือไป ทำให้เบนนิโต้เลือกที่จะลงทัณฑ์เธอ!

“ในเมื่อเธอขอให้มีนาโดนข่มขืน ฉันก็จะทำให้เธอรู้ว่าการข่มขืนนะมันเป็นยังไงเมษา ถึงเธอจะผ่านผู้ชายมามากมายนับไม่ถ้วนก็ตาม แต่ถ้าโดนข่มขืนเธอจะรู้ว่ามันเจ็บปวดขนาดไหน เจ็บปวดจนไม่อยากจะมีชีวิตอยู่อีกต่อไป” สีหน้าแววตาเบนนิโต้มองเมษาเหมือนกำลังจะฆ่าเธอให้ตาย

       เมษาเบิกตากว้างกลัวจนหัวใจแทบจะหยุดเต้น “ไม่น่ะพี่บี อย่าทำน้องเมย์ น้องเมย์กลัวแล้ว” เมษาถึงอ้อนวอนชายหนุ่มเสียงสั่นปากสั่นระริกเย็นยะเยือกไปหมดตั้งตัวเหมือนกำลังแช่อยู่บนธารน้ำแข็ง พยามดึงแขนจากมือใหญ่

       “จะกลัวไปทำไมเมษาในเมื่อเธอเองก็อยากได้ฉันเป็นผัวจนตัวสั่นแล้วไม่ใช่หรือไง ฉันก็จะสนองให้เธอไง แต่อย่าคิดว่าฉันมีใจพิศวาสเธอหรอกน่ะ เผอิญว่าฉันอยากจะสงเคราะห์ให้เธอได้สมใจ” ชายหนุ่มพูดเสียงแข็งกร้าวดวงตาลุกโชน “หลังจากเสร็จเรื่องนี้แล้วเธอจะได้ไม่ไปหาเรื่องมีนาต่อไง แล้วอย่าคิดนะว่าจะเอาเรื่องที่เรามีอะไรกันไปบอกมีนาน่ะ เพราะอย่างเธอมันก็เป็นได้แค่นางบำเรอเท่านั้นแหละเมษา ไม่มีใครเอาผู้หญิงอย่างเธอมายกย่องเป็นเมียออกหน้าออกตาหรอก” 

****

 ยึดถือคำมั่นสัญญา เฝ้ารอคอยเขากลับมา แต่...ความรักที่ให้กลับได้เป็นความเจ็บปวดชอกช้ำกลับมา เธอจึงต้องตัดสินใจ...

“ไม่นึกว่าเธอจะยังมีหน้ามาหาฉันอีกเมษา เสร็จธุระแล้วก็รีบไปซิ จะมัวรีรออะไรอยู่อีก รู้ก็รู้อยู่ว่าคนไม่รัก ยังจะตามตื้ออยู่ได้ ไม่รู้เมื่อไหร่จะไปให้พ้นๆ หน้าซะที” เบนนิโต้กัดฟันพูด เพราะต้องการให้เมษาตัดใจจากเขาซะที ถ้าเป็นอยู่อย่างนี้ คนที่เจ็บปวดก็คือตัวเมษาเองนั่นแหละ แต่ทำไมพอคิดทำอย่างนี้...เขาถึงรู้สึกปวดใจอย่างบอกไม่ถูก มันเหมือนถูกควักหัวใจออกจากร่างเลย

       “ดิฉันทราบแล้วค่ะคุณเบนนิโต้ ดิฉันทราบว่าคุณไม่ต้องการที่จะเห็นหน้าหรือพูดจาเสวนากับดิฉัน ตัวดิฉันเองก็ไม่ได้คิดอยากจะมาที่นี่เหมือนกัน ถ้าไม่ติดว่าจะต้องเอาความทรงจำที่มี...ความรักที่เคยใช้หล่อเลี้ยงหัวใจนำมาคือคุณและรับเอาความรักและหัวใจของตัวเองคืนกลับมา เพื่อจะได้รักตัวเองให้มากกว่ารักคนอื่น! เสียที”

เธอไม่ได้ย้ำให้เขารู้ แต่ย้ำกับใจตัวเอง นับจากนี้ไป ควรรักตัวเองให้มาก ไม่ควรหลงละเมอเพ้อพกไปกับคำลมลวงและความรักจอมปลอมที่เขาเคยมอบให้ไว้ ยิ่งเขาใจดำเพียงนี้...ก็สมควรแล้วที่เธอจะตัดใจ...หยุดรักเขา! เสียที

“คุณเบนนิโต้ไม่ต้องห่วงอีกแล้วละคะ” เมษาเงยหน้ามองเบนนิโต้ ในดวงตายังคงมีน้ำตาคลอหากเต็มไปด้วยความปวดร้าวที่ยังปิดไว้ไม่มิด แต่มันก็มั่นคงและเข้มแข็ง บอกให้เขารู้ว่า...

“เมื่อรัก ดิฉันทุ่มเททั้งใจ แต่เมื่อต้องตัดใจ ดิฉันก็จะทำให้คุณรู้เหมือนกัน สามารถทำได้อย่างที่พูดจริงๆ นับตั้งแต่นี้ไป ดิฉันจะไม่ตามติดให้คุณรำคาญอีกแล้ว แต่ที่จำเป็นต้องมาที่นี่อีกครั้ง เพราะต้องนำของมาคืนคุณ” ให้ทิ้ง...เธอยังตัดใจทำไม่ได้ แต่ถ้าส่งคืนแล้วเขาทิ้งโดยเธอไม่รู้ มันก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง

เล่ห์รักไฟพิศวาส ปูณ ปูริดา www.mebmarket.com ยึดถือคำมั่นสัญญา เฝ้ารอคอยเขากลับมา แต่...ความรักที่ให้กลับได้เป็นความเจ็บปวดชอกช้ำกลับมา เธอจึงต้องตัดสินใจ...“ไม่นึกว่าเธอจะยังมีหน้ามาหาฉันอีกเมษา เสร็จธุระแล้วก็รีบไปซิ จะมัวรีรออะไรอยู่อีก รู้ก็รู้อยู่ว่าคนไม่รัก ยังจะตามตื้ออยู่ได้ ไม่รู้เมื่อไหร่จะไปให้พ้นๆ หน้าซะที” เบนนิโต้กัดฟันพูด เพราะต้องการให้เมษาตัดใจจากเขาซะที ถ้าเป็นอยู่อย่างนี้ คนที่เจ็บปวดก็คือตัวเมษาเองนั่นแหละ แต่ทำไมพอคิดทำอย่างนี้...เขาถึงรู้สึกปวดใจอย่างบอกไม่ถูก มันเหมือนถูกควักหัวใจออกจากร่างเลย “ดิฉันทราบแล้วค่ะคุณเบนนิโต้ ดิฉันทราบว่าคุณไม่ต้องการที่จะเห็นหน้าหรือพูดจาเสวนากับดิฉัน ตัวดิฉันเองก็ไม่ได้คิดอยากจะมาที่นี่เหมือนกัน ถ้าไม่ติดว่าจะต้องเอาความทรงจำที่มี...ความรักที่เคยใช้หล่อเลี้ยงหัวใจนำมาคือคุณและรับเอาความรักและหัวใจของตัวเองคืนกลับมา เพื่อจะได้รักตัวเองให้มากกว่ารักคนอื่น! เสียที”เธอไม่ได้ย้ำให้เขารู้ แต่ย้ำกับใจตัวเอง นับจากนี้ไป ควรรักตัวเองให้มาก ไม่ควรหลงละเมอเพ้อพกไปกับคำลมลวงและความรักจอมปลอมที่เขาเคยมอบให้ไว้ ยิ่งเขาใจดำเพียงนี้...ก็สมควรแล้วที่เธอจะตัดใจ...หยุดรักเขา! เสียที“คุณเบนนิโต้ไม่ต้องห่วงอีกแล้วละคะ” เมษาเงยหน้ามองเบนนิโต้ ในดวงตายังคงมีน้ำตาคลอหากเต็มไปด้วยความปวดร้าวที่ยังปิดไว้ไม่มิด แต่มันก็มั่นคงและเข้มแข็ง บอกให้เขารู้ว่า...“เมื่อรัก ดิฉันทุ่มเททั้งใจ แต่เมื่อต้องตัดใจ ดิฉันก็จะทำให้คุณรู้เหมือนกัน สามารถทำได้อย่างที่พูดจริงๆ นับตั้งแต่นี้ไป ดิฉันจะไม่ตามติดให้คุณรำคาญอีกแล้ว แต่ที่จำเป็นต้องมาที่นี่อีกครั้ง เพราะต้องนำของมาคืนคุณ” ให้ทิ้ง...เธอยังตัดใจทำไม่ได้ แต่ถ้าส่งคืนแล้วเขาทิ้งโดยเธอไม่รู้ มันก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง